Wraz z nadejściem wiosny, kiedy aura sprzyja wspólnym wyjściom z czworonogiem na świeże powietrze, pojawia się chęć większej aktywizacji ruchowej, nie tylko dla ludzi, również dla zwierząt. Nie od dziś wiadomo, że psy, tak większość istot żyjących, potrzebują do szczęścia nie tylko dachu nad głową, dobrego pożywienia i swojego człowieka, ale także dużo aktywności fizycznej. Ruch jest jedną z podstawowych potrzeb psiej egzystencji. A więc odpowiedź na to pytanie brzmi: zdecydowanie TAK! Każdy zdrowy pies może uprawiać psi sport.
Jak przygotować psa do treningu? Dobra rozgrzewka to podstawa!
Podobnie jak ludzie, psy przed rozpoczęciem jakichkolwiek ćwiczeń powinny przejść solidną rozgrzewkę. Dzięki niej, pies może rozgrzać mięśnie oraz ścięgna i przygotować organizm do wysiłku fizycznego, przez co zwiększy się jego wydolność. Rozgrzewka wpływa również na wyrównanie oddechu i tętna psa, dlatego nie wolno jej pomijać i przechodzić bezpośrednio do treningu, w przeciwnym razie pies z dużym prawdopodobieństwem może ulec kontuzji. Przygotowanie psa do aktywności sportowej można rozpocząć od spokojnego spaceru na smyczy ( wystarczy ok. 10 min.), aby później zaproponować mu jakąś krótką formę zabawy, która rozgrzeje jego mięśnie i pobudzi organizm do treningu. Po zakończeniu właściwych zajęć sportowych pies powinien schłodzić ciało, rozluźnić mięśnie i wyciszyć się. W tym celu warto ponownie wykorzystać spacer. Tak przeprowadzony psi fitness podniesie kondycję fizyczną twojego czworonoga, dając jednocześnie radość z wykonywanych ćwiczeń/treningu
Przeczytaj także: Pies sam w domu – co zrobić, aby przestał wyć? Sposoby na pokonanie strachu i nudy
Rodzaje sportów, jakie może uprawiać pies, czyli co dla kogo?
Wybierając rodzaj zajęć sportowych dla czworonoga, trzeba wziąć pod uwagę przede wszystkim jego stan zdrowia, a więc ewentualne przeciwwskazania do uprawiania konkretnej dyscypliny, wiek psa, jego charakter oraz rasę czyli uwarunkowania genetyczne. Należy pamiętać, że zanim pies zacznie uprawiać sport w sposób amatorski i osiągnie formę poziomu wyczynowego, powinien być przyzwyczajony do codziennej aktywności fizycznej (nawet do mniej lub bardziej aktywnego spaceru z właścicielem) i lubić ją. Nie można na siłę zmuszać psa do treningu! Aby ćwiczenia przyniosły oczekiwane efekty i sprawiały radość zarówno zwierzęciu jak i jego opiekunowi, podstawą jest dobra współpraca między nimi. Rodzaj sportu, poziom wysiłku oraz obciążenie powinno być dostosowane do możliwości psa oraz jego właściciela.
Psie dyscypliny sportowe, a może raczej sporty kynologiczne (zwane profesjonalnie), to szeroka gama aktywności fizycznych dla czworonogów. Poniżej zamieszczamy poradnik, jaki rodzaj sportu zaproponować psu? Jak się do niego przygotować? Jakie gadżety sportowe będą pomocne, a także w jakich miejscach przeprowadzić treningi?
Sporty zwinnościowe dla psów
Agility, czyli tor przeszkód dla psów. Polega na tym, że pies prowadzony przez swojego opiekuna głosowymi i ruchowymi komendami musi pokonać bezbłędnie i jak najszybciej specjalny tor przeszkód w odpowiedniej kolejności. Sport ten może być uprawiany zarówno amatorsko na odpowiednio przygotowanych ”placach zabaw dla psów” lub w przydomowych ogródkach, jak i w sposób profesjonalny, gdzie jury ocenia psy, które startują w trzech grupach wzrostowych i czterech klasach trudności oraz w grupie otwartej dla wszystkich psów. Pies zawodowiec musi zaliczyć przeszkody w odpowiedniej kolejności, nie znając ich układu przed startem, w przeciwieństwie do przewodnika, który musi wcześniej się z nim zapoznać. Przeszkody do pokonania to: hopka, skok w dal, koło, kładka, huśtawka, palisada, slalom, tunel sztywny oraz rękaw. Pies musi zaliczać tzw. strefy kontaktu, a więc przykładowo wbiegając na równię pochyłą nie może od razu skoczyć na jej szczyt, ale musi zaliczyć tę strefę choćby jedną łapą.
Zanim jednak zdecydujemy o wystawieniu psa w zawodach, warto aby trenował sobie amatorsko choćby w warunkach ogrodowych, czy podczas spaceru. Najlepiej zacząć od łatwych ćwiczeń, jak np. obieganie słupka lub tyczki wbitych w ziemię lub po prostu drzewa. Hopkę też można wykonać własnoręcznie, a z początku do tego celu również świetnie sprawdzi się tyczka jak i zwykły, dość niski płotek. Obieganie tyczki, uczy psa jednocześnie komend na skręt w lewo lub w prawo, aby w przyszłości zastosować tzw. “bieganie w ósemkę”. Kolejnym urozmaiceniem takiego treningu może być tunel (koniecznie dostosowany do wzrostu psa). W ten sposób, łącząc te trzy elementy: czyli obieganie słupka, hopkę, tunel mamy gotowy tor przeszkód, który z pewnością zapewni pupilowi znakomitą rozrywkę. Aby zachęcić psa do dalszych ćwiczeń dobrze jest po każdej sekwencji nagrodzić go ulubionym smaczkiem. Jeśli pies popełnia błędy, nie wolno się zniechęcać, ponieważ to zazwyczaj wynika z winy przewodnika, który musi popracować nad bardziej czytelną komunikacją wobec psa wydając mu komendy. W zawodach agility nie mogą brać udziału psy chore, z dysplazją, urazami oraz ciężarne suki, ale uważa się że najlepsze wyniki osiągają border collie, teriery i golden retrievery.
Przeczytaj także: Jak poradzić sobie z nadwagą u psa po zimie?
Dog frisbee, czyli rzuty dyskiem, to uwielbiana przez psy aktywność fizyczna na świeżym powietrzu. Daje wiele radości zarówno psu jak i jego właścicielowi. Ten cieszący się coraz większą popularnością psi sport polega na tym, że handler (opiekun) rzuca psu specjalny dysk, a on ma za zadanie go złapać w wyznaczonym do tego polu i przynieść w jak najkrótszym czasie czy na jak najdłuższym dystansie. Największą popularnością cieszy się tak zwany freestyle, w którym oceniany jest styl rzutu dyskiem, jak i sposób, w jakim został on złapany przez psa. Można powiedzieć, że przypomina nieco aportowanie, podobnie kiedy przyniesienie panu złapanego patyka sprawia zwierzęciu ogromną radość. Tu jednak mamy do czynienia ze specjalną techniką, którą trzeba zastosować. Psy aktywne w dogfrisbee, zwane są latającymi psami, ponieważ ich skoki za dyskiem przypominają lot ptaka w powietrzu. Z tego względu muszą one być w świetnej kondycji, mieć zdrowe stawy i silne mięśnie. Ten sport zdecydowanie nie nadaje się dla psów z nadwagą lub dolegliwościami układu kostno-stawowego lub sercowo- naczyniowego, gdyż może im nie tylko sprawiać ból, ale być wręcz niebezpieczny dla ich zdrowia. Co prawda nie ma tu ograniczeń rasowych, każdy pies może uprawiać tę dyscyplinę, ale ze względu na to, że jest ona dość kontuzyjna, trzeba odpowiednio wcześniej przygotować do tego psa. W dogfrisbee liczą się również umiejętności handlera, którego rzuty muszą być precyzyjne, aby ułatwić czworonogowi zadanie. Frisbee jest sportem wyczynowym, jednak zanim pies osiągnie wysokie umiejętności, z powodzeniem można ćwiczyć z nim rzucanie dysku, czy nawet zabawek czy piłki na niskiej wysokości, by stopniowo uczył się i doskonalił swoją sprawność w tym zakresie. Dysk powinien być lekki, dopasowany do wielkości i wagi psa, a powierzchnia treningu miękka, najlepsza jest trawa (koniecznie sucha, by pies się nie ślizgał i nie doznał kontuzji).
Przeczytaj także: Jak bezpiecznie wprowadzić nową karmę do diety psa?
Dummy, czyli sport ze sztucznym (tekstylnym) aportem. W tej aktywności słowo „aport” określa nie tylko czynność polegającą na przynoszeniu przez psa przedmiotu, ale również sam rzucony obiekt. I znów podobnie jak przy innych dyscyplinach sportowych, tę można uprawiać zarówno dla przyjemności jak i profesjonalnie. Sport ten przeznaczony jest raczej dla psów, które mają w genach przynoszenie zdobyczy, a więc psów myśliwskich, golden retrieverów czy labradorów, ale każdy pies może w nim uczestniczyć amatorsko, jeśli lubi takie zajęcie. Przygodę z dummy można zacząć już od młodego osobnika, wystarczy zakupić dla niego mniejszy i lżejszy aport, stopniowo przyzwyczajać go do niego, aż sam nabierze ochoty na przyniesienie aportu swojemu opiekunowi.
Aktualnie w zawodach dummy mogą brać udział tylko golden retrievery. Największą popularnością sport cieszy się w Wielkiej Brytanii, gdzie psy wykonują aporty na lądzie i w wodzie. Liczy się umiejętność zapamiętania, gdzie upadł rzucony przedmiot, kolejność przynoszenia kilku rzuconych dumm i współpraca z opiekunem. Niezależnie od formy sportu, zawsze pies ma przy tym dobrą zabawę.
Przeczytaj także: Sporty kynologiczne dla psów (w tym amatorów) – część 2
